قرن هاست که قهوه ي تلخ چشم هام را هم مي زنم و سر مي کشم اما فالگيرها هنوز جاي پاي تو را ته فنجان نديده اند... راستش را بخواهي به حرف فالگيرهاي اينجا ايمان آورده ام، که همه شان عباي پيغمبري به تن دارند... زودتر از اينها بايد فراموشت مي کردم... حالا چشم بر اين راه هزار ساله مي بندم و يک بار براي خاطر خودم قهوه اي داغ مي نوشم...