بسم الله الرحمان الرحیم

برای انسان ناقص، از هیچ چیز به اندازه‌ی یقین قبل از تحقیق نمی ترسم. یقین قبل از تحقیق^*، یکی از وحشی‌ترین و مصیبت بارترین قاتلان تاریخ است. وای از ایمان احمقان!....وای از ایمان احمقان! که چه کتاب ها را نسوزانده و چه سقف ها را نریخته، و چه‌ سرها را بی‌گناه نبریده است!... 

·        شاید تنها قاتلی که هم‌پای او، عقل می‌کُشد، ((فسق بعد از علم)) باشد... 

بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی باحاله! ملحدای از دین بی خبر، با ژستی که انگار به حقیقت نائل شدن، از روشای کنار گذاشتن خرافات برات می‌گن و بعضی از مذهبیاام که تونستن یه کار یا چیزی که به نظرشون بده رو کنار بذارن، رسما دستورالعمل می‌دن واسش که چه کار کنید و چه کار نکنید، انگار موضوع مشترک اینه که هر 2 گروه به یه مدل یقین در مورد بیهوده بودن یک چیز رسیدن و مبنی بر اون یقین تنها کاری که می‌مونه اینه که یه فرم پیدا کنی برای فاصله گرفتن ازش-ترک کردنش، حالا می‌خاد این چیز دین داری باشه، خدا باشه، یا مثلا موسیقی باشه. همون طور که می دونین من الحمدالله نسبی گرا و پلورال نیستم، ولی نکته‌ی قشنگش فکر می‌کنم این‌ جاس: این که چه طور به یقین برسی مهمه. بقیش خیلی فرقی نداره. این قد کشکی برخورد نکنیم با یه موضوع به این عظمت...