بسم الله الرحمن الرحیم
به نظر میرسد، قصه نویس* زمانی بهترین نتیجه را -از نظر محتوایی و معنوی- میگیرد، که در حالت تعادل نفس دست به قلم ببرد.
*و به طور کلی هر نویسنده ای
بسم الله الرحمن الرحیم
در آن دسته از کارهای گروهی که نیاز به انرژی معنوی بالایی دارند-و معمولا یافت می نشود- اگر یک سوپر وایزر-مدیر ناظر- که خود دارای این شان است ، کار را به دست بگیرد ، امکان این که بتواند با آدمهای متوسطی کار را به خوبی پیش ببرد، بسیار بالاست. در حقیقت این مدیر، نقش یک ((ولی)) را برای گروه ایفا میکند. برای مثال میتوانم به نقشی که مرتضا آوینی در شان کارگردان برای گروهش ایفا میکرد، اشاره کنم، چه آن که بعضی از آنها-مثل آهنگساز- بعدا اذعان کردند که بدون مرتضا قادر به انجام همانکار نیستند.