بسم الله الحافظ
رب البیت و خانه‌دار در این خانه، فاطمه‌ی زهرا سلام الله علیهاست. از این روست، که اهل البیت، حاجات خیش، نزد وی آورند*، و حضرتش را حجّت خیش دانند. حال اگر این گفته بر تو گران آمد، باید گفت چنین است ، چون خدای قدیر چنین مقدّر فرموده، که زن، محل نزول رحمت و ملجا و پناه عیال الله باشد. چه، در اوج تب و تاب کربلا ، حضرت سیّد الشهدا، پادشاه و شه‌سوار وادی هدا ،که نامش آرام جان دردمندان عالم است، از زینب کبرا که سلام خدا بر او بیش باد تقاضای دعا دارد....اللهم صلّ علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سرالمستودع فیها بعدد ما احاط به علمک...
* و این ، منطبق بر جایگاه و مقام ((مادری)) است.
پ.ن: در تسلیت بر جسارت به حریم آل الله باید گفت: انّا نحن نزلنا الذکر و انّا له لحافظون- قرآن کریم و چنان که رسول مسدّد در تفسیرش فرموده است: انا الذّکر و اهل بیتی اهل الذّکر(فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (43) -نحل)
الله نورالسّماوات و الارض
مادری دارم که امید من است... شادی من است... غم من است...کمک من است.... قبلا هروقت کار خودم گیر می افتاد مادر را صدا می زدم...تازگی فهمیدم هر وقت هم که گره دیگران را نمی توانم باز کنم،می توانم بسپارمش به مادر... دیگر غمی هم می ماند؟...
