بسم الله الرحمن الرحیم
یادم هست استاد و مفسّر بزرگ‌وار جناب آقای بهرام‌پور می‌گفت من نمی‌دانم، این‌ها که خدا را قبول ندارند، چه طور مصائب زنده‌گی را تحمل می‌کنند؟! به همین موضوع فکر می‌کردم که یک پاسخ به ذهنم رسید: درست است که آن ها از خدا غافل اند، ولی خدا که از آن ها نبریده که از آن‌ها غافل باشد... خدا نابوران عالم هم تا زمانی که امیدی بهشان هست ، از خدا رزق می‌گیرند و کدام رزق از امید بالاتر؟.... یادتان می‌آید که گفتم امید همان خداست؟....
بسم رب المخلصین...
دوست می‌دارم خداوندی را ، که فقط شعر می‌خرد...
بسم الله الرحمان الرحیم
خداوندا! ممنونم که چندی یک‌بار به من یاد آوری می‌کنی که عقلم ناقص است... این‌طوری وهم برم نمی‌دارد که عقل کل هستم. مثل همان‌هایی که در مورد امام‌زمان‌شان گفتند: عقلش ناقص است! خداوندا ! برای این نعمت از تو ممنونم.
نفس مطلق و واحد است:هوالاوّل و الآخر و الظاهر والباطن. پس استحصار آن در یک کالبد ، یک ظلم و دروغ بزرگ و کفر (نادیدن) است.از این رو کبر تنها متعلّق به کسی است که بی‌کالبد و فراکالبد است. اوست که به حق می‌تواند به ذات و نفس خیش ببالد ؛ چه ، این بالیدن حیات وی را مختل نمی‌سازد.کبر برای غیر خدا توقّف است، از این رو مضرّ است.کبر در باطن یعنی: رسیدم، دیگر نمی‌خاهم جلوتر بروم. دوند‌ه‌ای را در نظر بگیر که جلوتر از همه می‌دود ولی ناگهان دیوانه‌وار می‌ایستد و فریاد می‌کشد: من برنده ام! در حالی که دیگران متعجّب از کنارش می‌گذرند و او را پشت سر می‌گذارند.
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند جهان را بر اساس عقل تو نیافریده. بل‌که به تو عقل داده تا بخشی از جهان را با آن بفهمی.
بسم الله الرحمن الرحیم
از دروغ های بزرگ تاریخ این است که می‌توان انسان را دوست داشت و خدا را نه ؛ مرز بین دوست داشتن انسان و خدا ، آن‌چنان که بعضی
می‌پندارند پررنگ نیست.
بسم الله الرّحمن الرحیم
خدای بعضی ها آن قدر کلاسیک است که برایشان کهنه می‌شود. ولی حقیقت آن است که خداوند مجدّد مطلق عالم است و خود برای انسان هم‌واره جدید است.
هوالحبیب
دوست خداست؛دوست باید خدایی باشد...
