بسم الله الذی هو الغالب
شیاطین بسیج شده اند تا من و تو را از 1 کار درست بیندازند، پس وقتی کارهای درست.مان پیش می‌رود، می فهمیم که زور خدا بیش‌تر است. فانّ حزب الله هم الغالبون.
پ.ن: تولد حضرت فاطمه ی زهرا، حجه الله العظما و ام الائمه را شاد باش عرض می کنم.
نمی دانم چرا بعضی از آن ها که در ایام شهادت حضرت.ش خود را قطعه قطعه می کنند، در ایام میلاد سرور آفرین و مبارک.ش صم و بکم هستند....
بسم الله الرحمان الرحیم
از حمام آمده ام بیرون ، و احساس می کنم حالم چه قدر به تر است. می روم که حوله ام را روی میله های رخت آویز بیندازم. نسیم شبانه به صورتم می خورد و سکوت نسبی و آرامش بخش شب ، که چه قدر دوستش دارم. برای چندمین بار طی این چندماهه ، به ذهنم می آید: واقعا چه زنده گی آرامی داریم... به میله های سفید رخت آویز نگاه می کنم: چه قدر راحت این همه آرامش نابود می شود. یک زلزله ی نه چندان شدید... یا....جنگ......
با خودم می گویم: می بینی چه قد سخته؟...
کل
یوم
عاشورا
بوی جنگ می آید...
آی آدم ها که در ساحل نشسته شاد و خندانید...
خاب خرگوشیتان را آیا ، صفیر موشکی بر هم خاهد زد؟......
در مورد رمان "شطرنج با ماشین قیامت"
بسم ربّ الشهداء والصّدیقین...
شخصاً در رمان جنگی ، به دنبال تجربه ای از جنگ هستم و گرفتن باری معنوی ، که در مورد دوّمی متاسفانه چیز زیادی عایدم نشد..بنابراین، "شطرنج با ماشین قیامت" را نمی توانم به عنوان نخستین باب خانش ادبیّات جنگ، به کسی توصیه کنم..شاید ادبّیات جنگ، بیش تر از این که بخاهد درس زندگی ، یا فلسفه زندگی ارائه بدهد، وظیفه دارد مشام مخاطب دور از روز های جنگ را، با "بوی" جنگ آشنا کند. و از آن خان گستردة الهی، طرفه ای نیز نصیب جاماندگان،یا آیندگان که دستشان از این سفره کوتاه است بنماید..بیش ترین دغدة ادبیّات اصیل دفاع مقدّس ، شاید این است که به قول آقایمان: یاد شهدا را زنده نگه دارد، که امروز، اجرش کمتر از اجر شهادت نیست...
اگر نه عاقلانه-به معنی الشایع-شاید شاعرانه بتوان به این سوال پاسخ گفت: چرا و چگونه ،رزمندگان ایرانی وشیعی، بر خلاف تمام رزمندگان همة جنگ های غیر ارزشی، از جان به در بردن از جبهه ،افسرده و غمگین می شوند و به سودای مرگ،سرمست و خرسند..و چرا آن زمان که عوام به صورت کاملاُ غریزی و خودکار از صدای مسلسل و از لهیب انفجار و تیررس گلوله، آناَ "به زمین می چسبند" ابراهیم همّت ها کالجبل الرّاسخ می ایستند و کالسّفینه فی الامواج البحار به جلو می رانند و از این "قاعدة غریزی" مستثنا هستند...
به نقل از : تیغه برنده
