نفس مطلق و واحد است:هوالاوّل و الآخر و الظاهر والباطن. پس استحصار آن در یک کالبد ، یک ظلم و دروغ بزرگ و کفر (نادیدن) است.از این رو کبر تنها متعلّق به کسی است که بیکالبد و فراکالبد است. اوست که به حق میتواند به ذات و نفس خیش ببالد ؛ چه ، این بالیدن حیات وی را مختل نمیسازد.کبر برای غیر خدا توقّف است، از این رو مضرّ است.کبر در باطن یعنی: رسیدم، دیگر نمیخاهم جلوتر بروم. دوندهای را در نظر بگیر که جلوتر از همه میدود ولی ناگهان دیوانهوار میایستد و فریاد میکشد: من برنده ام! در حالی که دیگران متعجّب از کنارش میگذرند و او را پشت سر میگذارند.