بسم الله الرحمن الرحیم
فکر میکنم، که تو ، چه قدر قدت بلند است... و ضریحت، همان عبای سفید است که ما کوچولوها...پایینش جمع میشویم... بهش می چسبیم و از اشک های کوچک و داغمان، خیسش می کنیم...