سلام پاسخي که فعلا به ذهن مي رسد اين است که: معصوم شان ولايت دارد. و چنان که فرموده اند ولايت رکن دين است. اگر شناخت معصوم حاصل نيايد، شناخت دين حاصل نخاهد آمد. زماني که شما با کسي مشغول به هم کاري مي شويد و رياست او را مي پذيريد، بايد از او شناخت داشته باشيد تا بتوانيد حرف هاي او را درست بفهميد و بتوانيد کارتان را درست انجام دهيد. براي نمونه مثالي مي زنم. روزي شخصي نزد رسول الله صلوات الله عليه و آله رسيد و شروع به بدزباني و فحاشي کرد. حضرت به امير مومنان فرمود که : برو زبان ش را قطع کن. راوي مي گويد ما فکر کرديم که امير مومنان مي رود و با شمشير زبان طرف را قطع مي کند، وقتي حضرت بازگشت، رسول خدا مي فرمايد : زبانش را قطع کردي؟... حضرت پاسخ مي دهند که : بله، پولي به ش دادم تا برود. چرا چنين اتفاقي مي افتد؟... چرا راوي طور ديگري مي فهمد و اميرمونان جور ديگري؟ ... چون راوي با توهمات خود مي فهمد و اميرمومنان با شناختي که از رسول الله دارد. حالا وضع ما هم همين است. اگر حضرات را نشناسيم نخاهيم توانست که به حقيقت فرمايشات شان پي ببريم. حالا اين شناخت چه طور به دست مي آيد؟... تنها راهي که در دست داريم اين هست که با قلبي آماده،قرآن بخانيم . قرآن کليد فهم عالم است. قرآن نفس و عقل و قلب ما را منظم و منزه و درست مي کند براي فهم درست عالم. وقتي قرآن بخانيم از ظلمات وهم به نور فهم خاهيم رسيد و داراي بصيرت(نگاه روشن و درست به عالم) خاهيم شد. درمرتبه ي بعدي بايد با اين نگاه درست، فرمايشات شان را بخانيم. و وقتي فرمايشات شان را خانيدم، و در آن ها تفکر کرديم و با آن ها زيستيم، ما به شناخت درست از ولي و معصوم خاهيم رسيد و حساب کار ها دست مان خاهد آمد.