بسم الله الذی هو الخالق کلّ شی...
رمان، از آن جا که ترکیبی از زیست درونی نویسنده ، الهامات و تاثّرات و مشاهدات بیرونی بر ذهن نویسنده است ذاتا بسیار جذّاب است. و از این رو هم‌واره جای‌گاه شاهانه‌ی خیش را هم در عرصه‌ی سرگرمی و هم در عرصه‌ی تفکّر حفظ خاهد کرد و به عنوان یک سرگرمی باکلاس و فردی و در دست‌رس و نسبتا ارزان، محبوب خاهد بود. جملات استاد شاه‌حسینی را به یاد می‌آورم که می‌گفت: ((مملکتی که رمان دارد، فیلم‌نامه‌ی خوب و به تبع آن سینمای خوب دارد.)) و باید اعتراف کرد که مملکتی که سینمای خوب دارد، بر ساحت فرهنگ خود امیر و مسلّط است. و هیچ سلطنتی بالاتر از سلطنت فرهنگی نیست...
بسم الله الرحمن الرحیم
یادم هست استاد و مفسّر بزرگ‌وار جناب آقای بهرام‌پور می‌گفت من نمی‌دانم، این‌ها که خدا را قبول ندارند، چه طور مصائب زنده‌گی را تحمل می‌کنند؟! به همین موضوع فکر می‌کردم که یک پاسخ به ذهنم رسید: درست است که آن ها از خدا غافل اند، ولی خدا که از آن ها نبریده که از آن‌ها غافل باشد... خدا نابوران عالم هم تا زمانی که امیدی بهشان هست ، از خدا رزق می‌گیرند و کدام رزق از امید بالاتر؟.... یادتان می‌آید که گفتم امید همان خداست؟....
بسم الله الرحمن الرحیم
خیال می‌کنی نمازهایی که می‌خانی 2 زار نمی‌ارزد، و می‌ترسی از آن حدیث که فرمود: من ساو یومین فلیس منّا .... داری برای چندمین بار طی 2 سال و اند گذشته، نوشته های چند سال قبلت را نگاه می کنی ، که بدهیشان برای چاپ ، خوش حال می‌شوی از این که باز هم بعضی‌هاشان اصلاح می‌شوند، بعضی‌ها را هم احساس می کنی باید پاک کرد، و بعضی دیگر را می توانی کلی توضیح برایشان اضافه کنی و به اصطلاح توسعه‌یشان بدهی. خوش‌حال می‌شوی که از آخرین باری که می‌خاندیشان، باز هم تغییر کرده ای و به وضوح می‌بینی که به جلو رفته‌ای. ولی، کمی که می‌اندیشی، می‌فهمی می توانستی خــــــــــــــــــــــــــــــــــیلی جلوتر باشی... و می‌فهمی که انّ الانسان لفی خُسر...
بسم الله الرحمن الرحیم
تالیف یک کتاب حقیقتا یک انرژی خاصّی می‌طلبد و این انرژی، خود، از یک انگیزه‌ی عظیم ناشی می‌شود. عرضم این است که باور کنید، اگر این انگیزه یک انگیزه‌ی الهی نباشد، قطعا یک انگیزه‌ی نفسانی بسیار بسیار قوی است. پس بسیار باید حذر کرد از کسانی که با انگیزه های نفسانی کتاب می‌نویسند، یا فیلم یا هر اثر سخت‌ساز دیگری را می‌سازند و یا کار سخت دیگری را عرضه می‌کنند-مثل تدریس حرفه ای در دانش‌گاه. خدا می‌داند تا الان ، چند صد میلیون نفر برای ندانستن همین مسئله هلاک شده اند.
پ.ن : مقصودم این نیست که از این طور آدم ها مطلقا استفاده نکنیم، بل که همان طور که قبلا گفته شده، ابتدا، شالوده های فکری خود را از منابع درجه 1 دینی- قرآن و احادیث معتبر معصومین- پی ریزی کنیم، و زمانی که به ثبات فکری و اخلاقی رسیدیم، آن گاه از هر منبع فکری بیگانه ای می توانیم استفاده کنیم، چرا که مجهز به میزان حق و باطل هستیم. در عین حال، نباید فراموش کرد، که تنها چیزی که زهر دنیا - در هر صورتش-را خنثا می کند، ذکر خداوند است. و اگر مجهز به ذکر شویم، هیچ شری بر ما اثر نخاهد کرد. لذا، شدیدا قابل توصیه است که، قبل از مصرف و تولید هر خوراک جسمی و روحی، بردن نام خدا را فراموش نکنیم.
من اصغی الی ناطق فقد عبده فان کان الناطق عن الله فقد عبدالله و ان کان الناطق عن لسان ابلیس فقد عبد ابلیس »
«آن که به گوینده‌ای گوش فرا می‌دهد، همانا وی را پرستیده است. پس اگر گوینده از جانب خداوند باشد، شنونده خداوند را پرستیده است و اگر گوینده زبان شیطان باشد، شنونده شیطان را پرستش کرده است. » امام جواد علیه آلاف التهیه و السلام.
