بسم الله الرحمان الرحیم
خداوندا! ممنونم که چندی یک‌بار به من یاد آوری می‌کنی که عقلم ناقص است... این‌طوری وهم برم نمی‌دارد که عقل کل هستم. مثل همان‌هایی که در مورد امام‌زمان‌شان گفتند: عقلش ناقص است! خداوندا ! برای این نعمت از تو ممنونم.
بسم الله الرحمن الرحیم
خیلی باحاله! ملحدای از دین بی خبر، با ژستی که انگار به حقیقت نائل شدن، از روشای کنار گذاشتن خرافات برات می‌گن و بعضی از مذهبیاام که تونستن یه کار یا چیزی که به نظرشون بده رو کنار بذارن، رسما دستورالعمل می‌دن واسش که چه کار کنید و چه کار نکنید، انگار موضوع مشترک اینه که هر 2 گروه به یه مدل یقین در مورد بیهوده بودن یک چیز رسیدن و مبنی بر اون یقین تنها کاری که می‌مونه اینه که یه فرم پیدا کنی برای فاصله گرفتن ازش-ترک کردنش، حالا می‌خاد این چیز دین داری باشه، خدا باشه، یا مثلا موسیقی باشه. همون طور که می دونین من الحمدالله نسبی گرا و پلورال نیستم، ولی نکته‌ی قشنگش فکر می‌کنم این جاس: این که چه طور به یقین برسی مهمه. بقیش خیلی فرقی نداره. این قد کشکی برخورد نکنیم با یه موضوع به این عظمت...
بسم الله الرحمان الرحیم
حرام ، عامل ناهنجار جدّی در عمل‌کرد یک سیستم(فرد،جامعه و ...) است. دقیقا مانند نویز یا یک نت اشتباه در یک ملودی
بسم الله الرحمان الرحیم
قبلا گفتم که کسانی که عقل سلیم دارند مجهّز به منطق سلیم و منطق اسلامی هستند. حال اگر بخاهیم بفهمیم که چه کسی این عقل را دارد، باید ببینیم طبق معیارهای اسلام، چه کسی درست ترین عمل-غیر تقلیدی-را دارد، او همان کسی است که درست ترین منطق را نیز دارد.می‌گویید قضاوت ما محل تردید و تشکیک است، عرض می‌کنم: بله! ولی خدای ما از ما جز این توقّع ندارد، و به همین دلیل است که نباید روی هیچ شخصی غیر از معصوم، بیش از حد تکیه کرد.انسان کامل اوست، باقی، همه به نحوی ناقص اند.باور بفرمایید!
